Japan se smatra postojbinom prvog romana na svetu. Pesnikinja i dvorska dama carskog dvora u Kjotu, Murasaki Šikibu, napisala je početkom 11. veka „Priču o Genđiju“ (Genji Monogatari, 源氏物語). Ovaj psihološki roman koji prati životne i ljubavne dogodovštine mladog princa Genđija, daje dobar opis života japanske aristokratije tokom Heian perioda (794-1185.), zlatnog doba japanske kulture.
Modernu japansku književnost uglavnom u svetu prepoznaju po muškim autorima poput Harukija Murakamija, Kenzabura Oea ili ranije Jukia Mišime i Jasunarija Kavabate, mada se čini da poslednje godine u Japanu donose povratak ženskih autora i neke drugačije teme. Pre četiri godine, prvi put od 1935. godine od kada se dodeljuju dve najprestižnije lokalne književne nagrade, Akutagava i Naoki, svih šest nominovanih autora bile su žene. Interesovanje Japanaca za priče koje su drugačije potvrđuje i primer iz jula iste godine kada je specijalno izdanje Bungei književnog časopisa pod nazivom „Južna Koreja, feminizam i Japan“, prvi put u svojoj 86 godina dugoj istoriji doživeo tri izdanja. Bungei se inače smatra konzervativnim časopisom koji promoviše tradicionalne vrednosti.
Ceo tekst